Zo gezegd, zo gedaan. Gewapend met een leatherman, een nagelschaar en een naaischaartje zijn we eraan gevlogen. En het heeft efkens geduurd: op zijn voet was nog een stukje niet doorgezaagd en de hoop watten die eronder zaten bleken ook niet evident om door te knippen.
Maar het is dus gelukt.
En het resultaat: onder het windeltje zaten nog een paar korstjes, maar die zagen er goed uit. Zijn voet draaide vlot in alle richtingen, zonder pijn, maar hij was zelf een beetje angstvallig om er op te steunen. De eerste dagen hebben we de korstjes nog droog proberen te houden, en hem een steunverbandje gegeven, wandelen wou hij nog niet echt doen. Na twee dagen mocht hij aan de rand van het zwembad spelen en nog twee dagen later (eergisteren, het is nu de 14de) is hij voor de eerste keer echt mee mogen gaan zwemmen.
Hij was in de wolken "echt, mag ik in het zwembad? met dit voetje?" En het laatste overblijvende korstje, waar we een beetje schrik voor hadden omdat we dachten dat er een putje zou overblijven, is er ook meteen afgegaan. Was dus ook maar oppervlakkig. Gelukkig.
En hoe zit het nu? Hij wandelt, maar mankt nog een beetje. Heeft daarnet wel alweer een tempel met 358 treden beklommen, maar is nog snel moe. Maar dat hadden we ook niet anders verwacht. Allang blij dat hij met deze temperaturen (34 graden wat aanvoelt als boven de 40) weer kan rondplonsen.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten