Ze hun "expectation management" en communicatie beter doen. In de gids stond dat de trip tussen 4 u en 10 u kan duren (afhankelijk van het waterpeil). Gezien het redelijk hard geregend had de voorbije dagen en we nog niet aan het einde van het droog seizoen zaten, dachten we dus iets in de richting van 6 u. Dat werd ons ook bevestigd toen we er een eerste keer naar gingen informeren. Zes uur. Vergeleken met een busrit van 5 u waren we dus bereid om die extra investering van een uur in ruil voor het mooiere landschap te doen. Toen we de tickets effectief gingen kopen, spraken ze al van 7 uur. We zijn uiteindelijk 11 uur onderweg geweest, waarvan 10 uur op de boot... Als je op de middag te horen krijgt dat het nog 3 uur gaat duren terwijl je dacht dat je er bijna was, wel dat is niet plezant. Zeker niet als het dan ook nog eens 4 uur wordt ipv 3 uur.
Een bijkomend verbeteringspunt: de boot. Houten bankjes met reddingsvesten voor een tiental personen beletten hen niet om er een dertigtal op te duwen, met bagage. We konden onze benen geeneens strekken, laat staan een keer rechtstaan.
En dan de kinderen natuurlijk. Gegeven de omstandigheden zijn ze braaf geweest, maar de kleinste had last van haar buikje, voelde zich dus al niet lekker en heeft de volle 10 uur op mijn schoot moeten zitten/liggen/hangen. En Bartje heeft ook geen zittend gat, voor hem was de pret er ook al snel af.
Wat was er dan wel mooi aan? Het leven buiten de boot: de drijvende dorpen op Tonle Sap (een waanzinnig groot meer), de vissers, vogels, gestrande boten, kinderen die in het water aan het spelen waren, ...
Ook al gemerkt dat er steeds meer van dat groen spul in beeld komt? Wel, op een gegeven moment zaten we echt vast daarin. Het heeft zeker een half uur geduurd en heel wat heen- en weer gemanoevreer eer de schipper de boot er door kreeg. In de gloeiende hitte, en met de muggen in de aanval.
Zo zag de stuurinrichting eruit waarmee hij de klus geklaard heeft
Ook na deze hick-up bleef het ongelooflijk mooi langs de kant, spijtig genoeg werd de boot er niet comfortabeler op.
Maar we zijn er geraakt, met gekneusd achterwerk wel. Gelukkig wachtte ons in Battambang "one of the most romantic and evocative boutique hotels in Cambodia", onze uitspatting van 90$. Een beetje luxe heeft veel goedgemaakt. Meer daarover in het artikel van Bart over Battambang.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten